«جمهوري افغانستان» بيشتر به شوخي شبيه بود

به گزارش ماه نيوز ، عباس عبدي ، روزنامه نگار ، در يادداشت روزنامه اي اعتماد به نفس او نوشت: “حوادث در افغانستان همه ناظران را غافلگير كرد.” چگونه اولين قدرت جهان مي تواند بيست سال حضور مستقيم نظامي و سياسي در يك كشور توسعه نيافته داشته باشد و تمام قدرت خود را براي تشكيل دولت جمع آوري كند و حدود 8000 نفر را از دست داده و بيش از 2000 ميليارد دلار هزينه كند؟ آيا حتي يك مبارزه مهم ، آيا كل دولت و ارتش خالي آن در برابر جريان ارتجاعي بسيار شكست خواهند خورد و به سرعت تسليم دولت مي شوند و رئيس جمهور فرار را انتخاب مي كند؟

ريشه بحران افغانستان در مداخله خارجي است. در ابتدا ، اتحاد جماهير شوروي مي خواست يك جامعه سوسياليستي و كمونيستي در روستاهاي افغانستان ايجاد كند ، اما نتيجه آن چه بود؟ تشكيل مرتجع ترين گروه سياسي و فكري در منطقه ، طالبان ؛ گروهي كه به معناي واقعي كلمه واكنشي تر و خشن تر از سلفي هاي خاورميانه است. كودتاي اتحاد جماهير شوروي براي اين ابرقدرت گران تمام شد. مردم افغانستان بدون پيشرفت. همچنين افغانستان را بيش از دو دهه درگير جنگ داخلي كرد. در طول جنگ نهادهاي سياسي افغانستان مورد حمله قرار گرفت و كشور عقب نشيني كرد. اتحاد جماهير شوروي نيز سقوط كرد. افغانستان به ميدان بازي قدرت هاي جهاني تبديل شد. ايالات متحده ، بريتانيا و غرب از بدترين گروه ها براي شكست رژيم كمونيستي حمايت كردند كه بعداً به طالبان معروف شد. با فروپاشي ساختار سياسي و هجوم پولهاي كثيف خارجي و تجارت مواد مخدر براي تأمين مالي گروههاي ضد كمونيستي ، اتحاد سياسي در افغانستان ناممكن شد. كافي است بگويم كه اين گروهها بيشتر از دولت كمونيست يكديگر را كشتند. در اين محيط بود كه طالبان به عنوان جريان مورد حمايت عربستان سعودي ، امارات متحده عربي و پاكستان وارد افغانستان شدند و افغانستان را فتح كردند ، اما جهان آنها را به رسميت نشناخت. با حضور يك دولت ارتجاعي ، افغانستان به ساختار يك گروه تروريستي تبديل شد. 11 سپتامبر محصول ايجاد چنين ساختاري در گوشه اي از جهان بود. ايالات متحده آمد و طالبان را در مدت كوتاهي حذف كرد ، اما نتوانست مفهوم ملت را شكست دهد. افغانستان جمهوري افغانستان مانند يك شوخي بود. يك حكومت قبيله اي فاسد نمي تواند قدرت داشته باشد. تا زماني كه آنها آمريكايي بودند ، مشكلات حتي پابرجا نبودند ، اما پس از رفتن آنها ، اين بادكنك خالي تركيد. افغانستان بار ديگر وارد دومين دوره بحران مي شود كه در روزهاي آينده نياز به توجه بيشتري دارد. “

انتهاي پيام