كتاب‌هاي روانشناسي زرد چه مي‌كنند؟

در گفت وگو با اخبار ايران من ، يك روانشناس و روانشناس درباره فوايد و علم روانشناسي در سال هاي اخير و همچنين كتاب سازي در اين زمينه نوشت: كتاب هاي درسي روانشناسي را مي توان به سه دسته تقسيم كرد. كتابهاي علمي ترجمه مي شوند و نويسندگان آنها متخصص يا صاحبان مدارس هستند ، اين كتابها در دانشگاه ها تدريس مي شوند و بين كالاها مبادله مي شوند. گروه ديگر ادبيات روانشناسي است كه علمي است به همه زبانها و براي همه قابل درك است. گروه سوم كه تعداد آنها نسبت به دو گروه قبلي بيشتر است ، كتابهايي هستند كه دانش روانشناسي را با اعتقاداتشان تركيب مي كنند (به عنوان مثال ، براي كسب درآمد) ، كه آنها را كتابهاي روانشناسي زرد مي ناميم.

وي افزود: آنچه در كشور ما اتفاق مي افتد در زمينه ادبيات علمي خوب است ؛ بسياري از آثار جديد به سرعت ترجمه مي شوند و در اختيار متخصصان و محققان قرار مي گيرند.

مصطفي تبريزي همچنين به كتابهاي درسي روانشناسي اشاره كرد: گروه دوم ، كتابهاي درسي مورد استفاده ، از اهميت زيادي براي گروه برخوردار است. بر خلاف كتاب هاي علمي ، كه بسيار در دانش آموزان قابل تعويض است و به نظر نمي رسد باعث پيشرفت جامعه شود و نه تنها در قلب گروه خاصي دگرگون مي شود ، بلكه كتاب هاي مفيدي در عموم مردم قرار مي گيرد و سپس همه از آنها استفاده مي كنند و مسير خود را تغيير مي دهند. اين تغييرات به بهبود كيفيت زندگي مردم كمك مي كند و بسيار مفيد است.

يك روانشناس و استاد مشاور افزود: به عنوان مثال ، كتاب من “درمان معلولان” كه 100٪ مفيد است ، توسط بيش از 350،000 نفر منتشر شده است و اين باعث آگاهي مردم از اين روش ها شده است. و معلمان يا والدين كار با كودكان ، و در نتيجه ، اين كتاب به هزاران يا حتي ميليون ها نفر كمك كرده است تا روش هاي جديدي را براي تغيير روش هاي قديمي كه كودكان را مضطرب مي كند ، به آنها بخندند و غيره كشف كنند. اين كتاب ها بسيار مهم هستند.

تبريزي سپس گفت كه ترجمه كتاب هاي روانشناسي نيز به تخصص وي احتياج دارد و درباره گروه ديگري از كتاب هاي روانشناسي گفت: “اما كتاب هاي زرد كه اكثريت آنها هستند ، هم مترجم هستند و هم نويسنده.” از آنجا كه افراد در جهان سرمايه داري جهاني به دنبال پول هستند و تمركز خود را روي توسعه معنوي و اجتماعي قرار نمي دهند ، انگشتان خود را بر روي ذهن ، اميدها ، ترس ها و خواسته هاي مردم مي گذارند و تعدادي از داستان هاي دروغين را به آنها مي خورند.

وي در توضيح اينكه چرا مردم كتابهاي درسي روانشناسي را مي پذيرند گفت: از آنجا كه نيازهاي روانشناختي انسان برآورده مي شود ، آنها عاشق اين كتابها هستند و در نتيجه به جاي تلاش براي رسيدن به آرزوهايشان ، در دام چند كلمه قرار مي گيرند و سرانجام نااميد مي شوند ” متأسفانه اين گروه از كتابها بسيار گسترده هستند.

مصطفي تبريزي همچنين با اشاره به ارتباط فرهنگ و جامعه در كتابهاي روانشناسي خاطرنشان كرد: كتابهاي درسي غير سنتي هستند و مي گويند علم غيرمتعارف است ، اما تعدادي از سنتها در اين كتابها وجود دارد. بديهي است كه اين اختلافات نيز به دو دسته تقسيم مي شوند. تنوعي كه به خوبي با آنها كار مي كند. به عنوان مثال در ژاپن فرهنگ يك گروه منسجم وجود دارد ، به اين معني كه به جاي تشويق فرد ، گروه مورد تشويق قرار مي گيرد. خوب است كه اين فرهنگ به فرهنگ ما برگردد ، اما بعضي چيزها فرهنگ ما را از بين مي برد و اغلب بد است. با اين حال ، بهتر است كه قسمت هاي خوب يك فرهنگ با فرهنگ ديگر عوض شود.

اين نويسنده و روانشناس در پايان با بيان اينكه ادبيات عامه پسند مردم را از حقيقت و حقيقت منحرف مي كند ، با ذكر مثالي بيان كرد: به عنوان مثال در قانون اغوا ، يك جمله مي گويد ؛ به عنوان مثال ، مرتباً بگوييد “من پول دارم” اما فرد به جاي كار و تلاش ، در نهايت تنبل مي شود و اين جمله را مي گويد و اميدوار به ثروتمند شدن است. اين مضر است و متأسفانه وزارت ارشاد كه بعضاً ناظر بر كتاب است ، بر آن نظارت نمي كند. اگرچه وزارت ارشاد مواردي را ارزيابي مي كند كه فضاي لازم براي ارزيابي ندارند ، اما اغلب با موارد منفي سروكار ندارند.

انتهاي پيام