درمان سرطان با عوارض جانبي كمتر

به گفته مديكال اكسپرس ، دانشمندان از ژنو ، سوئيس و دانشكده پزشكي هاروارد توانسته اند بين واكنشهاي ايمني مضر و واكنشهاي هدف قرار دادن سلولهاي توموري تشخيص دهند. در حالي كه سيستم ايمني بدن مشابه است ، جمعيت سلولهاي مختلف درگير متفاوت است. نتايج اين مطالعه ممكن است به درمان هاي هدفمند بهتر ، م moreثرتر و كم خطرتر براي بيماران سرطاني منجر شود.

به دليل تحريك گسترده سيستم ايمني بدن بيمار ، ايمني درماني جان بسياري را نجات داده است. متأسفانه ، اين سركوب كننده هاي سيستم ايمني بدون عوارض جانبي نيستند.

مايكل پيت ، عضو م Instituteسسه سوئيس براي آزمايش تومور آزمايشگاهي تومور ، ايمونولوژي ، عضو دانشكده پزشكي ژنو ، گروه پاتولوژي و ايمونولوژي و مركز تحقيقات تومور – خون ، مي گويد: “وقتي بيماري بدن. مركز سرطان لمان سوئيس. اگر اينقدر شديد فعال شود ، واكنش التهابي حاصل مي تواند اثرات مضر ايجاد كند و گاهي به بافت هاي سالم آسيب برساند. بنابراين ، ما مي خواهيم بدانيم كه آيا بين حداكثر پاسخ ايمني با هدف از بين بردن سرطان و پاسخ ناخواسته اي كه مي تواند بر بافت هاي سالم تأثير بگذارد ، تفاوتي وجود دارد؟ “در حقيقت ، شناسايي عناصر خاص بين اين دو پاسخ ايمني امكان ايجاد رويكردهاي درماني جديد ، موثرتر و سمي را فراهم مي كند.”

محققان با استفاده از نمونه هاي بيوپسي كبدي از بيماران تحت درمان در دو بيمارستان در لوزان ، سوئيس ، كه چنين واكنش هاي سمي را نشان دادند ، مكانيسم هاي سلولي و مولكولي را براي نشان دادن شباهت ها و تفاوت ها بررسي كردند.

پاسخ يكسان اما با سلولهاي مختلف

به نظر مي رسد در يك واكنش سمي مرتبط با ايمني ، دو نوع سلول ايمني ، ماكروفاژها و جمعيت نوتروفيل ها ، مسئول حمله به بافت هاي سالم هستند اما سلول هاي سرطاني را از بين نمي برند. در مقابل ، انواع ديگر سلول ها ، جمعيت سلول هاي دندريتيك ، نقشي در حمله به بافت هاي سالم ندارند ، اما براي از بين بردن سلول هاي سرطاني مورد نياز است.

پيت توضيح مي دهد: “درمان هاي ايمني مي توانند پروتئين هاي خاصي توليد كنند كه سيستم ايمني بدن را هشدار داده و به التهاب پاسخ مي دهند.” در تومورها ، اين پروتئين ها به سيستم ايمني بدن اجازه مي دهند سلول هاي سرطاني را از بين ببرد. در بافتهاي سالم ، وجود اين پروتئين مي تواند منجر به تخريب سلولهاي سالم شود. “اين واقعيت كه اين پروتئين هاي التهابي توسط سلول هاي مختلف در تومورها و بافت هاي سالم ساخته مي شوند ، كشف جالبي است.”

سلول هاي دندريتيك بسيار نادر هستند ، در حالي كه ماكروفاژها و نوتروفيل ها بسيار رايج هستند. برخي از ماكروفاژها از مرحله رشد جنين در بيشتر قسمت هاي بدن ما وجود دارند و در طول زندگي باقي مي مانند. برخلاف تصور عمومي ، اين ماكروفاژها لزوماً از التهاب جلوگيري نمي كنند ، اما هنگامي كه توسط ايمونوتراپي تحريك شوند مي توانند پاسخ التهابي مضر را در بافتهاي سالم زيستگاه آنها تحريك كنند ، بنابراين سميت مي تواند اندام هاي مختلف را تحت تأثير قرار دهد.

خنثي سازي نوتروفيل ها براي سود دوگانه

وقتي ماكروفاژها توسط داروها فعال مي شوند ، پروتئين هاي التهابي تشكيل مي دهند. اين به نوبه خود نوتروفيل ها را كه واكنش سمي نشان مي دهند ، فعال مي كند. پيت مي گويد: “اين كشف امكان محدود كردن عوارض سركوب كننده سيستم ايمني با دستكاري نوتروفيل ها را فراهم مي كند.”

اين تيم يافته هاي خود را با مطالعه پاسخ هاي ايمني موش هايي كه فعاليت سلولي آنها با استفاده از ابزارهاي ژنتيكي تعديل شده است ، تأييد كردند. آنها توانستند دهانه اي را كه مي تواند براي از بين بردن اين عوارض جانبي استفاده شود ، شناسايي كنند. در واقع ، نوتروفيل ها عوامل مختلفي را در ايجاد بيماري هاي سمي ايجاد مي كنند ، از جمله TNF-جمله ، كه ممكن است هدف درماني باشد. در حال حاضر ، از مهار كننده هاي TNF-α براي بهبود پاسخ ايمني در افراد مبتلا به آرتروز استفاده مي شود و ممكن است در شرايط سرطاني براي جلوگيري از اثرات سمي نوتروفيل ها در طي ايمونوتراپي مفيد باشد. (فاكتور نكروز تومور-آلفا (TNF alpha) يك سيتوكين التهابي است كه توسط ماكروفاژها يا مونوسيت ها در طي التهاب حاد توليد مي شود و مسئول بروز سيگنال هاي مختلف در سلول است. اين پروتئين براي مقاومت در برابر عفونت و سرطان نيز مهم است.)

پيت مي گويد: “علاوه بر اين ، كنترل نوتروفيل ها مي تواند يك روش موثرتر براي مبارزه با سرطان باشد.” برخي از اين سلول ها علاوه بر تحريك پاسخ سمي ، رشد تومور را نيز تحريك مي كنند. بنابراين ، با مديريت كنترل آنها ، مي توانيم اثر مفيد دوگانه اي در حذف سموم در بافت هاي سالم و محدود كردن رشد سلول هاي سرطاني داشته باشيم.

نتايج اين مطالعه در مجله Science of Science Immunology منتشر شده است.

انتهاي پيام