۹ ساعت كرونايي در يك اتوبوس

اتوبوس نسبتاً قديمي است و تا انتها دو صندلي رديفي دارد. صندلي ها خشك و سفت هستند و روي آنها رنگ آجري است. كف آن فرشي با گلهاي بزرگ از فرش سبز است.

تلويزيون كوچك خسته بالاي راننده مي نشيند و تا آخر خاموش مي ماند. در سمت چپ و راست تلويزيون ، LED هاي كوچكي با چراغ هاي روشن اين كلمات را تكرار مي كنند: “براي انجام كار خود از يك مهماندار كمك بگيريد” و “آرزوي يك سفر شاد را براي شما داريم”. دماي اتوبوس و ساعت در السيدي به سرعت در حال نوسان است و به سرعت از بين مي رود.

نه ميزبان و نه راننده لباس فرم ، ماسك و پروتكل بهداشتي ندارند. نه الكل و نه ماسك. آنها حتي يك بطري آب به عنوان استقبال به مسافران نمي دهند! 22 مسافر نشسته اند. مهم نيست مسافر كدام صندلي را مي خرد و راننده براساس آشنايي خود با مسافران ، صندلي را تعيين مي كند. اگر آشنا نباشيد ، يك صندلي شكسته پيدا خواهيد كرد و خواهيد بود و يك بدن خرد مي شود و زانو مي زند.

بليط هايي كه بليط آنلاين نشان مي دهند قابل قبول نيست و به محيط زيست آسيب مي رساند ، در غير اين صورت روز نمي گذرد و شب دوام نمي آورد. ميزبان براي مسافراني كه بليط آنلاين را در ترمينال خريداري كرده اند بليط كاغذي مي فرستد. از دارنده بليط مي پرسم راننده طبق پروتكل بهداشتي چند مسافر سوار مي كند؟ وي با دادن بليط به من گفت: “اين به اتوبوس بستگي دارد ، اما اتومبيلي كه با آن مسافرت مي كنيد حق حمل بيش از 22 مسافر را در داخل ترمينال ندارد.”

– خارج از ترمينال چيست؟

– ديگر ما را اذيت نمي كند.

لبخند مي زند و آرزوي سفر خوشي را دارد. نمايش بليط هاي كاغذي مشكل را حل مي كند و دوباره مهم نيست كه كدام صندلي ها را خريداري مي كنيد. شما بايد در جايي كه ميزبان يا راننده تعيين شده است بنشينيد. اتوبوس با قرارگيري مسافران حركت مي كند. هواي داخل آن گرم است و راننده هر چند دقيقه كولر را خاموش كرده و سوراخ هاي سقف ميزبان را باز مي كند. بعضي از صندلي ها در پشت صندلي مسافر شكسته و خم مي شوند. اتوبوس در طول مسير به طور مكرر متوقف مي شود و تعداد مسافران افزايش مي يابد. دو ساعت پس از عزيمت ، تعداد مسافران به 34 نفر مي رسد كه 38 نفر در پاي والدين كودكان نشسته اند.

برخي از مسافران هستند كه به تاج اعتقاد دارند و به استثناي چند مورد ، هيچ نقابي ندارند و در راه رسيدن به دهان خود كار نمي كنند ، يا تخم مرغ نمي شكنند و غذا نمي خورند ، يا تلفن هاي همراه خود را زنگ مي زنند و براي مدت طولاني بلند صحبت مي كنند.

در بين راه ، هر بار كه راننده بين عوارضي يا ايستگاه پليس راهنمايي و رانندگي متوقف مي شود ، هيچ كس حتي اتوبوس را چك نمي كند تا بررسي كند رانندگان چقدر پروتكل هاي بهداشتي را رعايت كرده اند!

نه ساعت طول مي كشد پر از دردسر و حدود 24 ساعت فرود و سرانجام اتوبوس به مقصد مي رسد و در يك چشم به هم زدن ، مسافران زباله هاي باقي مانده توسط اتوبوس را خالي مي كنند.

انتهاي پيام