هفت نويسنده در «ادبيات و شر»

به گزارش اخبار ايران من ، اين كتاب در مجموعه فعلي و پيشرفته در 195 صفحه توسط نشر جغد منتشر شده است.

به گفته مترجم ، ژرژ باتايل فصل هاي شيطاني كتاب هاي اميلي برونته ، مارسل پروست ، مارسي دوساد ، فرانتس كافكا ، ويليام بليك ، چارلز بودلر و ژول ميشل را بررسي مي كند. رويكرد او به اخبار بد مفيد بوده است. به عنوان مثال ، در مورد اميلي برونته ، او موضوع اخبار بد را در “ارتفاعات بادگير” كاوش مي كند ، در مورد پروست كه براي جستجوي همان موضوع در دو كتاب “ژان سانتوي” و “در جستجوي زمان از دست رفته” ، و پرونده دوساد براي بررسي موضوع در ادبيات دو مورد او “جاستين” و “يكصد و بيست روز در سودوموناس” است. همچنين در مورد كافكا ، اعتماد او به “آزمايش” و نقل قولهاي ديگر “كاخ و داستان قضاوت” ، به اعتماد بودلر به “گله هاي شيطاني” كه در آن بليك باتاي به شعر بليك پاسخ داد و اعتماد ژول ميشل به “رساله در” جادوگري »و جادوگري.

“ادبيات و شر” از سخنان پروفسور آلاستر هميلتون ترجمه شده است.

از جمله ، در اين كتاب آمده است: سارتر به طور مختصر به رابطه شر و شعر مي پردازد اما از آن بي خبر است ، در حالي كه شر در آثار بودلر مشهود است. سارتر در اين باره چيزي نمي گويد و فقط نوعي آزادي را توصيف مي كند كه به فضيلت فرهنگ سنتي يا با توجه به آنچه در دسترس است بستگي ندارد ، او طبق مثال شعر را در يك زمان محترمانه و كوتاه مي بيند و در مقايسه با بودلر استفاده مي كند به عنوان مثال. سارتر با ديدن بودلر شاعري كه هرگز كودكي خود را سپري نكرد ، اين روش را اينگونه توصيف كرد: كودكي كه اراده خود را بازگرداند ، كودكي كه در ايمان خود زندگي مي كند. سارتر ناخواسته با اشاره به نامه بودلر به انسل ، مورخ 18 فوريه 1866 ، موضوع اخلاق را با شعر پيوند داد تا بر اين نكته تأكيد كند:

چه كسي فهميد چه چيزي مي تواند مهمتر از هر چيز ديگري باشد؟ آيا تمام قلب من ، عشق من ، قلب من ، دين من (راز) ، نفرت من ، در اين كتاب بي رحمانه توصيف شده است؟ درست است كه من در حال نوشتن يك تناقض هستم ، به خدا سوگند كه اين كتاب نمونه اي از حرفه اي بودن ، تقليد ، خرد و نبوغ كامل است ، و من دروغگوي مطرود نيستم.

در مقدمه نويسنده همچنين آمده است: ژرژ آلبرت موريس ويكتور باتاي (10 سپتامبر 1897 – 8 ژوئيه 1962) فيلسوف فرانسوي بود كه پس از ساخت و نوسازي بسياري از فلاسفه فرانسوي را پيشگام و الهام بخشيد. سالها پس از جنگ جهاني دوم بود. او گرايش ماركسيستي داشت كه با استالينيسم مخالفت كند (از 1931 تا 1934) و براي مدتي دلسوز سورئاليست ها شد ، كه بعدا از او جدا شدند. علايق وي شامل فلسفه ، اقتصاد ، ادبيات ، ادبيات جادويي ، تزئينات و سياست است. مضمون اصلي كار او تخريب عنوان ، مرگ او ، از بين بردن منيت نفس يا سرنگوني هر ايده كامل ، كامل يا انسجام در “من” است. نوشته هاي او پراكنده ، هزارتويي ، عميق ، فريبنده ، معجزه آسا ، غير منطقي و در عين حال پيچيده است. بسياري خرد او را پاسخي به فاشيسم عصر او مي دانند.

همچنين فرزام كريمي ، مترجم و روزنامه نگار ، كتابهايي مانند لتكاچي (ترجمه تام ويتز) ، ناسور (ترجمه نلي ساكس ، برنده جايزه نوبل 1966) و داج (ترجمه امي واينهاوس ، برنده گرمي 2006) را تأليف كرد. جايزه).) ، “آزادي آخرين آرزويم است” (ترجمه متن ترانه هاي آناتما) ، “مرگ بر نرودا” (ترجمه از نيكانور پارا ، مانيفست تكنيك ضد شعر ، برنده جايزه سروانتس 2011) و “چرا هستم من فمينيست نيستم؟ ” (جسا كريسپين).

انتهاي پيام