از زندگي آدم‌هاي معمولي تا چهره‌هاي سياسي

اين داستان نويس در مصاحبه با ماه نيوز ، در مورد توانايي فعلي در خلق داستان و رمان از زندگي مردم و لزوم پرداختن به سبك زندگي در ادبيات گفت: قبل از اينكه آنها بنويسند ، طبقه اشراف و طبقه اجتماعي خاص ، مردم عادي اساسي هميشه مهم بوده و موضوع موضوعات ادبي بوده است.

سپس گفت: “مردم عادي توانسته اند در داستان ها ظاهر شوند ، داستان زندگي آنها تعيين شده و مهم است.” به نظر من ، اين داستان دو پايان دارد. جالب است بدانيد كه افرادي مانند آنها زندگي خود را چگونه مي گذرانند و ماجراهاي آنها در زندگي آنها چيست ، چگونه مردم عادي زندگي عادي دارند؟ اين هميشه مضمون نويسندگي ، فيلم و قصه گويي از هر نوع بوده و سالهاست كه مضمون بسياري از هنرمندان بوده و هميشه توانايي ديده شدن ، خواندن و دوست داشتني شدن توسط مردم را داشته است.

احمدي در مورد خلقت آفرينش از زندگي مال بحث مي كند و مي گويد: اما غالباً ، داستان ها و قصه ها به زندگي افراد خاص و مشهوري مي پردازد ، كساني كه كارهاي خاصي را در زندگي خود انجام مي دادند و به اين دليل مشهور مي شدند ؛ اين نوع هميشه يك ماجراجويي است.

اين نويسنده در توضيح علاقه مردم به مطالعه كتاب در مورد افراد مشهور گفت: “مردم اغلب از زندگي خود خسته مي شوند و پيام آنها اين است كه ما مي دانيم در زندگي عادي ما چه مي گذرد و ما تصميم مي گيريم كه ديگر با آن روبرو نشويم ، اما يك داستان شگفت آور است. “و چيزي جالب تر يا چيزي كه هيچ ارتباطي با ما ندارد ، مواجه شدن با آن و ديدن آن از دور ، و لازم نيست ما داستان زندگي او و مشكلات را از غم و اندوه او بخاطر بسپاريم. اين دو سبك يا روش ظاهر هميشه وجود داشته است.

فرشته احمدي افزود: اتفاقاً در سالهاي اخير در كشور ما ، ادبيات مستند ، زندگي نامه يا كتابهايي كه با زندگي واقعي يا ماجراها و كتابها مستند هستند ، ناآشنا تلقي مي شوند. مردم هم اين را دوست داشتند. غالباً مردم مي خواهند واقعي و مستند باشند. خوشبختانه نيازها و سلايق مختلف براي هر دو سبك هميشه در جامعه وجود دارد.

وي معتقد است كه براي مردم ما ديدن مستندات ، واقعيت و زندگي نامه افراد ديگر در سالهاي اخير جالب تر است ، نحوه برخورد با اين سبك در داستان فقط تاريخ شفاهي نيست ، وي گفت: اين به سبك نويسنده ، زمينه و جهان بيني. اما او آنچه را كه در كار خود باور دارد ، دارد. تاريخ شفاهي نيز جاي خود را دارد و بايد توليد شود ، هر يك از اين نظرات براساس ديدگاه نويسنده يا داستان نويس است ، مي توان آنچه را كه خوب و بد است منع كرد ، برنامه ريزي يا تصويب كرد و در چه جهتي بايد پيش رفت. نمي ده و به طور كلي ، اين بستگي به علاقه نويسنده دارد كه تا چه اندازه قصد دارد هر بخشي از تاريخ را ثبت كند. اما هر دو نوع نوشتن ضروري است. و اينكه چقدر از واقعيت يا داستان ، روش هاي داستان سرايي يا بيوگرافي يا واقعيت استفاده مي كنيم ، همه چيز به نويسنده بستگي دارد.

احمدي همچنين در مورد علاقه مردم ما در سالهاي اخير به خواندن كتابهايي در مورد كيفيت كار منتشر شده در زندگي و زندگي نامه سياستمداران صحبت كرد: جامعه به دليل كاري كه برخي روزنامه نگاران انجام داده اند يا اوضاع سياسي اجتماعي: بسياري از موارد قابل مشاهده است ، اما اين بدان معنا نيست كه كيفيت آنها بايد بسيار بهتر از زندگي نامه هاي قبلي باشد. به عنوان مثال ، كتاب “پادشاه پررونق” در اين سال ها بسيار ديده مي شد و دليل اين دوره يا اعتقاد ميشل اوباما بود يا به اين دليل كه اين كتاب در زماني بود كه مردم ايران هدف خود را عمدتا بر اساس وقايع سياسي مي ديدند.

وي با اشاره به خاطرات جان بولتون گفت: “اتاقي كه در آن اتفاق افتاده است نيز در اتاق مورد توجه قرار گرفت زيرا ملت ما امروز سياست مي خواند و اينكه با كشور ما چه ارتباطي دارد يا درباره مردم چه فكر مي كند.” دوست داشت. مطمئناً مطالعه زندگي نامه افراد مشهور و مسافران هميشه از گذشته هاي دور جالب خواهد بود. در حال حاضر ، هدف اصلي افرادي كه چنين كتابهايي را مي خوانند لذت بردن ، دانستن ، جذاب بودن و … است.

انتهاي پيام