طبيعت ايران زير چرخ آفرود بازان

خوشحالم كه منابع طبيعي Shagh Ground تصويب شده است. براي اجراي اعلاميه در حضور بخشدار و رئيس محيط زيست آمل ، آنها تمام ورودي هاي زمين را كور كردند. از ديدن صحنه شوكه شدم. گفتم: چرا جاده را با لودر مي بنديد و آن را خراب مي كنيد؟ اين مقام محيط زيست گفت: “نيروي ما به مردم و بازيگران متخلف نمي رسد.” هر كاري مي كنيم نگهبان انجام مي دهد. همه راه ها را بستند. حدود ساعت سه بعد از ظهر كه ناگهان مرد لجباز با جيب مقابل همه مأموران در سر ، كمي بالاتر از دسترسي بسته پيدا شد. او عازم دشت شقگ شد و در جاده اي قديمي در كوهستان ناپديد شد. رفتار او مانند يك اراذل و اوباش بود كه گاهي مردم و پليس را تهديد مي كند كه اگر كسي جسارت كند ، جلو بيايند! هر چقدر مأموران فرياد و سوت زدند ، جنايتكار بي احتياط به راه خود ادامه داد. اين بندگان خدا نمي توانند كاري بكنند زيرا راه را بسته اند و نمي توانند مقصر را تعقيب كنند.

شرم آور است كه يك گروه براي فرار از نگاه پليس ، طبيعت ايران را براي اتومبيل هاي گران قيمت خود فداي لذت خود مي كنند. رفتار شايع آوران نسبت به شكارچيان خطرناك تر و مخرب است. آنها گياهان را در اوايل بهار خرد مي كنند ، حيوانات را در طول راه مي كشند ، با كاشت خاك در اكوسيستم هاي بسيار حساس حاصلخيزي را كاهش مي دهند و با رفتن به مناطق باستاني راه هاي جديدي را در مناطق حساس باز مي كنند. ورود اتومبيل ها به اين مناطق آرامش حيات وحش را بر هم مي زند و مشخص نيست كه چه نقض هاي ديگري در جاده f روشن رخ مي دهد.

كلاهبرداران جاده اي دو نوع اكوسيستم حساس را ترجيح مي دهند. يكي كوير دور افتاده و ديگري قله هاي كوه كه با موتور سيكلت به ارتفاعاتي مانند توچال و الوند مي رسند.

ريشه شيوع اين نوع گردشگري چشم انداز نافرجام فرهنگي است كه طي سالهاي گذشته سرگرمي جوانان را در شهرها محدود كرده و آنها را به سمت ويلاهاي شمال و اخيراً به تقلب در جاده سوق داده است. فعالان كلاهبرداري در جاده ها به دو گروه تقسيم مي شوند: گروه اول رانندگان حرفه اي و افراد باهوشي هستند كه نياز جوانان و ثروتمندان را براي انتقال به مناطقي دور از چشم پليس و نيروي انتظامي و گرفتن مبالغ هنگفت از آنها درك مي كنند. مشتريانشان ، به نظر مي رسد بدون نياز به ويزا و هزينه بالاي سفرهاي خارج از كشور آنها را به كشور ديگري مي برد. گروه دوم فرزندان افراد مرفه هستند كه از همه اقشار در اين گروه يافت مي شوند. شباهت بين اين دو گروه عدم مسئوليت آنها در قبال زمين هايي است كه به دليل سو mis مديريت سالها اموالشان غارت شده است. نتيجه اين غارتگري است كه خاك آن غبار آلود مي شود ، آب آن هدر مي رود و آنچه باقي مي ماند يك طبيعت زخمي مجهز به زباله است.

افروديت را نمي توان ناديده گرفت ، افروديت بايد تجويز شود. در اين ميان رانندگان محترمي هستند كه بعضاً براي نجات كوهها و مهار آتش سوزي خدمات مناسبي ارائه مي دهند. در اسرع وقت ، آژانس حفاظت از محيط زيست و سازمان جنگلها و مراتع ، با مكاتبه با پليس مقيم ، بايد جريمه هاي سنگيني را به رانندگان مسافر در مناطق غير مجاز اعمال كنند. مجازات ها ممكن است توسط گزارش هاي مستند عمومي توسط افراد معتمد و مسئولان محيط زيست و منابع طبيعي اعمال شود. علاوه بر مجازاتهاي فوري ، سازمانهاي متولي موظفند خسارت وارده به طبيعت را جبران كنند تا مجرمان را محاكمه كنند.

استان لازم است در هر استان يك رشته براي بازي هاي f-road ايجاد شود تا بازيكنان-f-road با پرداخت هزينه در مناطق مجاز لذت ببرند و تمرين كنند. انتخاب مناطق مجاز بايد براساس ارزيابي محيطي انجام شود تا سايت انتخاب شده به درستي انتخاب شود و كمترين آسيب به جانوران و گياهان گياهي وارد شود. اميدوارم مقامات مربوطه اين مشكل را جدي بگيرند و قبل از اينكه مانند مشكل موتورسواران از كنترل خارج شود ، راه حلي پيدا كنند.

* استاد زيست شناسي ، دانشگاه تهران