ارزش مقام معلم – ماه نيوز

بر اين اساس ، احمد مسجد جامي ، عضو شوراي شهر تهران ، يادداشتي در روزنامه نوشت. ايران وي نوشت: “يكي از عجيب ترين موارد در سالهاي اخير تغيير نام در قديمي ترين مركز آموزشي كشور بوده است كه قبلاً لبه كالج مركزي معلمان ناميده مي شد و بعداً به دانشگاه تربيت معلم تغيير نام داد. نام معلمي از يك م educationسسه آموزش عالي نمادي است و اين گامي به سوي كاهش ارزش معنوي علم و معلم است. هنگامي كه قديمي ها به معلمي افتخار مي كردند ، ارسطو معلم اول و ابونصر فارابي معلم دوم لقب گرفتند. در تاريخ معاصر ما ، بسياري از دانشمندان بزرگ و شخصيت هايي مانند عباس اقبال ، فلسفه نصرالله ، احمد آرام ، غلام حسين مصاحب و دكتر محمدعلي مجتهدي گيلاني بيشتر عمر خود را به عنوان معلم و برخي از استادان دانشگاه گذراندند ، در ابتدا سيد جعفر شهيدي و دكتر محمد فتح بود. با معلمان

علي رغم تصدي اين سمت ، برخي از اساتيد برجسته دانشگاه خود را معلم دانشگاه مي دانند. مانند مرحوم باستاني پاريزيني كه تأكيد ويژه اي بر معلمي داشت ، يا پروفسور سيد محمد محيط طباطبايي كه هرگز آمادگي استاد شدن را نشان نداد و معلمي را انتخاب كرد. اين بزرگان معمولاً پس انداز و منابع مادي زيادي نداشتند ، اما از غرور علم و آموزش آگاه بودند. آقاي كامران خنده دار ، يكي از كتابداران ، در خاطرات خود گفت كه آنچه براي من مهم بود وقتي از دانشكده پزشكي به دانشكده ادبيات رفتم ، بزرگان علوم و ادبيات بودند ، جايي كه شرايط استفاده از سخنراني هاي او فراهم شد ، مانند استاد جلال الدين همايي مجموعه كتاب هاي آقاي همايي در كتابخانه فرهنگ فارسي زبان آكادمي است و بدون اغراق مي توان گفت همايي آن را نخوانده است و از آثار و ملاحظات وي اثري نيست. همايي معلم مشابهي است. يك بار به ديدار مرحوم حسن قصاب كه در بيمارستان تهران بستري شده بود ، رفتم. در مورد علم و معلم بحث شد. كيسي در پايان در مورد بي لياقتي دانش همايي صحبت كرد و افزود كه در مراسم خاكسپاري وي افراد بيشتري از افراد يا از مردم حضور نداشتند ، اما مهم نيست ، مهم اين است كه فرد به دانش وي احتياج دارد. . نااميد از اين مجلس انفرادي ، حافظ به او پناه برد و به او گفت:

خشك است جاده كجاست؟

به طوري كه در هوا نمي توانيم آن را نشان دهيم

سايه پرنده نبايد خسته شود

بياييد سايه ميمون را بخواهيم

نكته اين است كه در آخر تراب نام خانوادگي شاعرانه پدر هماي بود. اين شعر در همان جلسه اي كه استاد شازريان نيز در آن حضور داشت قرائت شد و گفتن اين جمله براي وي خاطره انگيز شد. او نسلي است كه اهميت و جايگاه معلمي را فراتر از وظايف فعلي زندگي مي ديد و با وجود فراز و نشيب هاي زندگي بر آن پافشاري مي كرد. در راي گيري و در نگرش ها و اعتقادات مردم ايران ، حداقل در دوره اول ، معلمان از نظر مردم جايگاه والايي داشتند و اعتماد اجتماعي آنها بسيار بالا بود.

در سفر به تهران ، مدرسه اي را در خيابان غربي شوشا چوك ديدم كه در اكتبر تاسيس شد. يعني با اوج گرفتن درگيري هاي جنگ جهاني دوم و اشغال پايتخت آغاز شد و آيا اين امر بدون تلاش معلمان و كادر آموزشي امكان پذير است؟ در طول هشت سال دفاع مقدس ، معلمان هرگز دست خالي نگذاشتند ، و با شرايطي مشابه دشوار آموزش ديدند و شهرهاي مرزي را بمباران كردند. اين موضوعات نه تنها در زمينه علم و آموزش بلكه در حوزه فرهنگ و جامعه نيز بر آنها تأثير مي گذارد. اما س isال اين است كه در آن دوره انتخاب معلم چندان سختگيرانه نبود و بازار تحقيقات و بورس هاي تحصيلي داغ بود. اما اكنون چه اتفاقي افتاده است كه علم و انديشه در اين همه انتخاب متفاوت رشد نمي كند؟ در واقع ، مسائل مالي بخشي از مشكلات ديروز و امروز معلمان است و بايد مهم تلقي شود ، اما به طور كلي ، اين مسئله بايد به طور كلي ديده شود و اين حفظ شأن و منزلت معلمي است كه بخشي از آن فرايندهاي مديريتي كشور وقتي مديريت ارشد آموزش عالي نام معلم را از قديمي ترين مركز خود حذف مي كند ، از ساير جنبه هاي اجتماعي چه انتظاري مي توان داشت؟

من صحبت خود را با يك خاطره به پايان مي رسانم: “يكي از دوستان معلم گفت كه براي خريد كالا به يك كشور همسايه رفته ام.” وقتي فروشنده فهميد كه من يك معلم هستم ، به من فرصت فروش محصول را داد. براي ترميم و بازسازي قسمت قديمي دانشگاه تربيت معلم و دانشگاه خوارزمي. “اميدوارم كه شاهد ايجاد موزه تربيت معلم در آن ساختمان با ارزش باشيم.”

انتهاي پيام