عادل فردوسي‌پور: من و علي دايي؟ چه قياسي!؟

به گزارش ماه نيوز ، بخشي از مصاحبه آدل فردوسي پور با ويژه نامه Neuros روزنامه. مشرق در زير مي توانيد بخوانيد:

– به نظر من علي دايي شخصيت برجسته اي است كه در كشور ما رشد كرده و به جايگاه مناسبي رسيده است. البته ، اين توصيف فقط شامل شخصيت بازي علي ديني نيست. ورزشي و غيرورزشي ، وي چهره برجسته اي در ايران است.

– وقتي در سال 1371 وارد دانشگاه شدم ، علي دايي آخرين سال متالورژي دانشگاه شريف بود. من از همان زمان علي دين را ملاقات كردم. سپس مي رفتم و بازي هاي او را تماشا مي كردم. فكر مي كنم آن زمان بود كه او فقط به تيم تاكسي پيوست. نكته جالب در مورد او اين بود كه او همزمان با فوتبال ، با شور و اشتياق و علاقه فوق العاده فوتبال بازي مي كرد. اين خصوصيات براي كودكان دانشگاه كاملاً شناخته شده بود. دايي پس از سوار شدن به تاكسي ، به بانك تجارت رفت و فوتبال حرفه اي خود را با جديت بيشتري دنبال كرد.

– اين يك واقعيت است كه دب در فوتبال خيلي دير به سطح ملي رسيد. فكر مي كنم او تنها 22 يا 23 سال داشت كه اولين بازي ملي خود را تجربه كرد. البته ، اگرچه در سطح ملي دير رسيد ، اما همچنان يك ركورد باقي مانده است كه تعداد كمي از بازيكنان قادر به ايجاد آن هستند.

– عمو استعداد داشت ، اما سوابق او به خاطر استعداد نبود ، بلكه به دليل عمل اراده اي بود كه در واقع خرج كرد. بايد بگويم هيچ كس به سختي عمو علي تلاش نكرد. هيچ كس به اندازه علي مرگ قدرت اراده نداشت و هيچكس نمي خواست به اندازه آن بازي برنده شود. به نظر من ، علي داي نمادي از شخصي است كه با تلاش ، اشتياق و الهام خود به آنچه مي خواسته رسيده است.

– خوب ، مي بينيد ، او زنده بود ؛ بنابراين او در حال حاضر يك فرد موفق است و تمام دنياي فوتبال ما را به عنوان علي رنگ مي شناسند. او باعث افتخار كشور ما شده است و من بسيار خوشحالم كه به هر حال در كنار علي دايي هستيم.

– ما خاطرات تلخ زيادي با خود داريم ، اما من فكر مي كنم علي دي شخصيت بسيار الهام بخشي است كه فراتر از ورزش ما ، حتي ورزش است ، فكر مي كنم كشور ما اين را ديده است. كسي كه باعث شهرت ايران در سراسر جهان شده است ، شايسته تحسين است.

– فكر مي كنم چهار يا پنج سال از شروع فوتبالش گذشته بود كه به خودم گفتم اين بازيكن توانايي انجام كار مهمي در دنياي فوتبال را دارد. واقعيت اين است ، وقتي كسي سخت كوشي ، اراده و انگيزه علي ديني را مي بيند ، اميدوار است كه بتواند ركوردي ابدي به جا بگذارد.

– قبول ندارم كه علي دايي فقط به تيم هاي ضعيف گل زده باشد. او مي داند كه رونالدو گل هاي زيادي به تيم هاي ضعيف تر زده است. همچنين ليختن اشتاين و مالت و جزاير فارو و بسياري از تيم هاي ضعيف ديگر نيز حضور دارند. علي دي تقريباً براي همه تيم هاي بزرگ آسيا و تيم هاي خوبي كه مقابل او بازي كرده اند گلزني كرده است. مهمترين چيز در مورد علي دي “ارتباط” او بود. به ياد دارم ، هميشه در اواسط هفته در آلمان ، اگر بازي داشت ، بلند مي شد ، به اردوي تيم ملي مي آمد ، خستگي جاده و پرواز را مي خريد و با همه بازيكنانش در تيم ملي بازي مي كرد. و الهام اگر به آمار گلزني او در تيم ملي نگاهي بيندازيد ، او كمتر از كره ، عربستان سعودي ، ژاپن ، مكزيك و هر تيم بزرگي كه مقابل او بازي مي كند گل نزده است. بنابراين ، من اين فرضيه را قبول ندارم و همانطور كه گفتم ، مهم اين است كه علي ديني در طول اين سالها ثابت قدم بوده است.

– توسط خودم؟ من كاري ندارم تشبيه چيست؟ من وقتي بيشتر در مورد شكاياتم مي گويم ريا مي كنم (لبخند مي زنم)!

– مي توانم بگويم كه افسوس كه علي دايي در اواخر شب در عرصه ملي بزرگ شد. يعني اگر علي دني در سن 16 يا 17 سالگي كشف مي شد ، مطمئنا سابقه وي براي سالهاي سال دست نخورده باقي مانده بود.

– حالا فاصله عمو و رونالدو ، اگر اشتباه من نباشد ، فقط هفت گل است. به نظر من ، اگر ماجراهاي كرونا و مسابقات يورو 2020 به تعويق نمي افتاد ، اين عنوان تازه به رونالدو مي رسيد. در اين يكي دو سال ، وقتي رونالدو به عمويش نزديكتر شد ، اتفاقات جالبي افتاد. بازي هاي ملي به تعويق افتاد و رونالدو از يورو 2020 مصدوم شد. او همچنين به دليل گاز گرفتن توسط زنبورعسل بازي ملي را از دست داد. در يك بازي ، او در دو بازي بسيار ساده تعداد بسيار كمي گل به ثمر رساند و در چند بازي نتوانست چيزي به ثمر برساند. همه اين عوامل در كنار هم قرار گرفتند تا عنوان آقاي گل جهان در دست عمويش باقي بماند و رسانه هاي جهاني موضوع را بيشتر دستكاري كنند. در اين يك سال ، رسانه هاي معتبر ورزشي جهان چيزهاي زيادي در مورد دايي من نوشتند. رونالدو دوست دارد ركوردشكني كند. من مطمئن هستم كه او تا زماني كه اين ركورد را نبرد ، خوب نخواهد نشست. بعيد است كه او قبل از جام جهاني 2022 تيم ملي پرتغال را شكست دهد و فكر نمي كنم تا رسيدن به اين ركورد نااميد شود.

– من حدود 38 يا 40 سال فوتبال را دنبال كردم و بدون شك مي توانم بگويم ، او بهترين بازيكن تاريخ فوتبال مارادونا است. من اين را به دليل اين شوخي نمي گويم كه مارادونا مرده است و بسياري از افراد اكنون چنين حرف هايي مي زنند. من براي اين دليل دارم مارادونا از هر لحاظ فوق العاده بود. كه به تنهايي بار تيم را به دوش مي كشد. او با كاريزماي استثنايي و تكنيك خارق العاده خود توانست ناپولي را به تنهايي به سطح فوتبال اروپا برساند. تيم ملي آرژانتين با بازيكناني كه در آن زمان حتي بازيكنان فوق العاده اي نبودند و سال ها در راس فوتبال بودند ، جام جهاني را از آن خود كردند. معتقدم مارادونا بهترين بازيكن تاريخ فوتبال بود. اما متاسفانه خيلي زود آن را از دست داديم.

– اگر بازيكناني كه در زمان مارادونا با او بازي كرده اند را با مسي كه اكنون يا در گذشته بازي كرده مقايسه كنيم ، مي بينيم كه در آن زمان مارادونا با بازيكناني مانند خورخه بوروچاگا يك تيم برنده بود ، اما بازيكناني مانند ژاوي و اينيستا كه آنها بازي مي كردند. با مسي بنابراين مارادونا فقط نتايج خود را تغيير داد و به همين دليل بهترين بود. البته مسي تنها مسئله نيست. ما قبلاً بازي بازيكنان قديمي مثل Pel و Johan Cruyff را ديده ايم. با اين حال ، براي بسياري ، او مانند مارادونا نبود و فكر نمي كنم از اين پس بازيكني مانند مارادونا ظهور كند. ممكن است خيلي ها مارادونا نباشند ، اما آنها مارادونا را يك افسانه نيز مي دانند. مانند كسي كه تأثير ماندگاري بر جاي گذاشت و يك تيم شهري را به تنهايي به سمت چيزي سوق داد كه روياي مردم ناپل را به واقعيت تبديل كرد و پس از عزيمت مارادونا هرگز محقق نشد. وي تيمي را معرفي كرد كه جايگاه خاصي در ايتاليا ، اين كشور و اروپا ندارد. به طور خلاصه ، ما در طول تاريخ بازيكنان بسيار خوبي داريم ، اما علاوه بر همه آنها بازيكنان بزرگ ديگري نيز بازي كرده اند. براي مثال در مارادونا كه آرژانتين را به اوج فوتبال جهان رساند اينگونه نيست.

– خوب ، مارادونا حاشيه هاي زيادي داشت. شايد همين حاشيه به جذابيت و جذابيت آن كمك كند. به همين دليل است كه اكنون همه جهان در غم از دست دادن چنين مرد بزرگي سوگوارند. من نمي دانم كه آيا يك ورزشكار ديگر مي تواند در صورت مرگ كل جهان را متزلزل كند و بنابراين كل محيط اجتماعي و ضد اجتماعي جهان را تحت تأثير قرار دهد. حتي در اين صورت ، مارادونا واقعي بود. من قبلاً به نقل از گوارديولا گفته ام كه ما با كاري كه مارادونا با زندگي خود كرده كاري نداريم ، آنچه او با زندگي ما انجام داده مهم است.

– فكر مي كنم اگر مارادونا به يك طرف نمي رفت ، او سالهاي درخشان تري را در فوتبال بازي مي كرد. اما ، همانطور كه گفتم ، اين مسائل جزئي جدايي ناپذير از زندگي او بود. البته ، فكر مي كنم او در فوتبالش بسيار تأثيرگذار بود. اما او چنان كاريزما داشت و آنقدر بزرگ بود كه همه سعي مي كردند آن جنبه از زندگي او را جدي نگيرند و بيشتر به توانايي فني و چشمگير او فكر كنند. شايد او هر شخص ديگري بود ، تا آنجا كه من مي دانم ، اتفاقات عجيب و غريب و حاشيه اي در زندگي او اتفاق مي افتاد ، او اين شهرت را كسب نكرد ، اما مارادونا متفاوت بود. من واقعاً معتقدم كه بازيكن ديگري مانند مارادونا مي تواند قرن ها طول بكشد. فكر مي كنم دنياي فوتبال استعدادي از دست داده است. هيچ كس ديگري نمي تواند به مارادونا بيايد.

انتهاي پيام