مردي كه خواب و بيداري‌اش براي ايران بود + فيلم

به گزارش ماه نيوز ، ششم مارس امسال دهمين سالگرد درگذشت ايرج افشار ، نويسنده ، پژوهشگر ، پژوهشگر فرهنگ ، تاريخ و ادبيات فارسي ، لجستيست olog ايراني و استاد دانشگاه است. به همين مناسبت صفحه اي به نام محمدرضا شفيع كدكني دو مقاله از ايرج افشار توسط اين شاعر ، پژوهشگر و استاد دانشگاه تهران منتشر كرده است.

ابتدا داستاني از ملاقات وي با ايرج افشار در آخرين روزهاي زندگي خود مي خوانيم: “در روزهاي آخر بيماري مرگبار او به ديدن او رفتم. براي گفتن چيزي گفتم:” نسخه جديد ليست واضح نيست كه لندن بر اساس نسخه هاي مهم موجود موجود است.

اگرچه او از نظر جسمي بسيار خوب بود اما با سختي و ضعف زيادي گفت: “مرا براي ديدن بياوريد.”

من بردم. و ديد و در بعضي موارد با “مداد” امتياز مي كشيد.

همه ما به ايران متصل هستيم. اما اين ارتباط جاي ترديد دارد و در لحظات و مناسبت هاي خاص خود را نشان مي دهد يا نشان مي دهد. از جمله اينكه ، ما زندگي روزمره داريم و به هزاران چيز ديگر فكر مي كنيم و در صورت لزوم ، ميهن عزيزمان را به ياد مي آوريم. اما ايرج افشار از معدود مرداني بود كه خواب و آگاهي ، سفرها و حضورش و هر دقيقه از زندگي اش ، در هر كجاي دنيا كه بود ، مشغول فكر كردن در مورد ايران و فرهنگ ايراني بود و تلاش هايش موفقيت آميز نبود. .

“مردان بزرگي كه او بود.”

محمدرضا شفيع كدكني در مراسم خاكسپاري ايرج افشار

محمدرضا شفيع كدكني نيز در يادداشتي كه در شماره 81 مجله بخارا منتشر شد ، نوشت: او روزنامه نمي خواند و در خانه اش راديو و تلويزيون نداشت.

در واقع ، وي سياستمدار نبود و به هيچ حزب و گروهي تعلق نداشت ، اما هميشه سياست بزرگي در ذهن داشت و با آن زندگي مي كرد و اين سياست ارزش تأمل در مورد آينده جهان ايران را داشت. به همين دليل وي هم توسط دكتر محمد مصدق و اللهيار صالح و هم از طرف مشاور وفادار سيد حسن تقي زاده مورد احترام بود.

در مراكز علمي جهان و در زمينه هاي ايران شناسي دانشگاه هاي جهان ، هيچ يك از معاصران ما از ايرج افشار داراي اعتبار و احترام نيستند.

البته در كنار آن يارشتر را نيز به ياد دارم.

محققان رشته آهن شناسي در زمينه هاي تاريخ ، مردم شناسي ، ادبيات فارسي ، باستان شناسي ، كتابشناسي ، كتابداري و اطلاعات هميشه در آثار ايرج افشار بوده اند.

“بزرگاني كه آنجا بودند ، و افسوس ، و اغلب افسوس كه حتي پنجاه شخصيت برجسته نيز نمي توانستند آن مكان را تخليه كنند.”

ايرج افشار يزدي ، معروف به “پدر كتابشناسي ايران” ، در 7 اكتبر 1961 در تهران متولد شد. وي پژوهشگر فرهنگ و تاريخ ايران و ادبيات فارسي ، كارشناس ايراني ، كتاب شناس ، محقق ، پژوهشگر نسخه هاي خطي و نويسنده بود. افشار در دانشگاه هاي ايران و خارج از كشور ، در دانشگاه برن (سوئيس) ، دانشگاه ساپورو (ژاپن) و دانشگاه تهران تدريس مي كرد و بنيانگذار كتابخانه مركزي دانشگاه تهران بود. وي بيش از 300 كتاب و 3000 مقاله در زمينه هاي كتابشناسي ، كتابداري ، تاريخ ، جغرافيا ، جغرافياي تاريخي ، فرهنگ عاميانه و غيره تأليف و ويرايش كرده است.

انتهاي پيام