اسلامي ندوشن؛ سلطان نثر پارسي

به گزارش اخبار ايران من ، در نامه اي در عصر ايران ارسال شده توسط مهرداد خدير: “متأسفانه ، داستان درگذشت دكتر محمد علي اسلامي ندوشن – نويسنده ، پژوهشگر ، حقوقدان و سخنگوي مشهور ايراني – رد شده است … فرصت بسيار خوبي براي نوشتن درباره وي در توصيف” سلطان “بدون اغراق”. “فارسي” او را مي سوزاند و به او احترام مي گذارد.

سالها پيش ، وقتي دوستي از من خواست دو نوع متن دقيق و مختصر بنويسم ، بدون ترديد ، قبل از هر چيز ، “گلستان سعدي” گفتم كه جدا از افسانه ها و افسانه ها – گذشته – با توجه به سبك نوشتن و نوشتن . پارسي استاندارد است و اگر به جاي يادگيري بيشتر در مدرسه ، فرزندان ما بارها و بارها گلستان سعدي بخوانند ، آنها مي توانند در ذهن خود ملكه باشند بنابراين ما نمي توانيم كلمات ساده يا دو خط سفيد و تميز بنويسيم ، حتي براي اكنون. اين شكستها در پس نيازها و مهارتهاي اينترنتي پنهان است. پس از سعدي و در روزگار ما ، شكي نيست كه آثار اسلامي وجود ندارند و از همه اين ها ، كتاب “روزها” و از 4 كتاب آن ، اولين كتاب بهترين نمونه است.

خوشبختانه ويراستاران كتاب از اين اصل استفاده كرده اند و نقل قول هاي كتاب اصلي “روزها” – يك داستان كودكي ندوشن با روايتي بسيار جالب – كتاب ها و يكي از هوشمندانه ترين نمونه هاي تاريخ نثر و نثر را يافته است. چشم بچه هاي ما.

اسلامي ندوشن دقيق و روشن مي نويسد؛ بدون افتادن در وادي ترجمه – پاك كردن تمام كلمات عربي ، حتي كلمات فارسي – و با گفته هاي خود “من نمي توانم احساس رضايت را پنهان كنم كه در 50 سال گذشته من به شخصي تبديل شده ام كه بيش از دو كلمه به او تبديل شده ام” “و” فرهنگ “با او نوشت.” اين را از اين حقيقت مي آموزيم كه وي از دانشكده حقوق پاريس مدرك حقوق بين الملل دريافت كرد و به نوبه خود قاضي شد ، اما زندگي خود را به زبان و ادبيات فارسي و ادبيات ايران.

بديهي است كه تماس وي با دانشگاه تهران به دليل امتيازات و مسئوليت هاي استاد فضل الله رضا در دوران رهبري كوتاه و پرثمر خود بود ، يك شكارچي مرواريد كه از درجه مناسبي برخوردار نبود و اگر به نفع او نبود ، ندوشن او در دانشگاه تحصيل كرده است. از آنجا كه وي دانشجوي حقوق و قاضي بود ، هنوز به عنوان دانشجوي شناخته نشده بود.

اسلامي ندوشن در دوره اي تبديل به يك برنامه تميز و بي احترامي شد در حالي كه برخي تصور مي كردند سخت ترين و مبهم ترين چيزهايي كه نوشتند يا از زبان هاي ديگر قرض گرفته اند ، كلمات آنها خوب به نظر مي رسد و برخي از آنها از سقف مي افتند و فكر مي كنند . (منظور من در اين ترجمه دكتر كزازي عزيز نيست كه من قبلاً او را نوشتم و او را “فردوسي ؛ بردا و دستار” توصيف كردم ، زيرا داستان او متفاوت است زيرا پتانسيل زبان و تولد او را نشان مي دهد.)

ندوشن هرگز روش تجربي اسلامي را ذكر نمي كند ، مگر مثل سعدي كه ساده و منع كننده است. بنابراين ، آنقدر ساده است كه فكر مي كنيد و غيرممكن است ، زيرا اگر بخواهيد خودتان آن را بنويسيد ، به پيچيدگي هاي نوشتن ساده پي خواهيد برد ، بنابراين مي دانيد كه نوشتن ساده سخت ترين كار است!

نمونه خوبي كه ذكر كرديم كتاب “روزها” است و اگر آن را نخوانده ايد ، هم اكنون آن را دريافت كنيد. نمي گويم شما بايد هر چهار جلد را بخوانيد. تمام كاري كه شما بايد انجام دهيد اين است كه سايت را باز كنيد و فقط صفحات را بخوانيد و از شادي تعميد بگيريد. مخصوصاً جلد اول ، كه فقر شديد را به جاي كودك بودن با زيباترين كلمات و بدون عصبانيت ، خشونت و درد توصيف مي كند ؛ خبري از يك تكه نان يا يك قطره آب نبود.

يا “سفير سيمرغ” ، كه سالها قبل از تغيير و بازگشت از يك تور اروپا نوشت و از دانمارك و جاده كپنهاگ پس از ورود توصيف كرد ، داستان بازار خودرو و انسان را به روشي قابل چاپ با استانداردهاي مدرن به جاي A كمي فراتر از معيارهاي اخلاقي ، حداقل براي توضيح با كيسه اين داستان!

به جز نثر ، كه دليل اصلي اين مسئله است ، اسلامي ندوشن به جاي اين كه در دام ايدئولوژي و ايدئولوژي باريك قرار بگيرد ، درباره ايران مي نوشت.

اين اكنون آسان به نظر مي رسد ، اما بايد به ياد داشته باشيم كه قبل از سالها تغيير ، با حاكميت چپ ، صحبت در مورد ايران اين تصور را ايجاد مي كند كه گوينده با نظريه پهلوي موافق است ، از اين رو نام “كوروش” تا سالها پس از تغيير. سيستم جديدي كه ايران را راضي نكند.

حتي پس از تغيير ، صحبت و نوشتن در مورد ايران حس وطن پرستي به وجود آورد و براي دهه اول ما كلمه ايران را نمي شنيديم. در توصيف تيم فوتبال ايران ، برخي از روزنامه نگاران از اصطلاح “تيم ملي جمهوري اسلامي” استفاده كردند و از سال هاي ساخت وي اصطلاح “ايران” را به كار برد.

تعجب مي كنيد! حق با شماست ، و ممكن است بپرسيد كه سالار عقيلي در آن روزها چه مي كرد و به جاي “ايران ، فداي اشك و خنده تو” در تلويزيون چه بود؟ صداي زيباي آقا گلزار نوع خاصي از “گناه” است.

با اين حال ، رابطه اسلامي ندوشن با نوشته هاي ايران ، براساس دكتر “ايرانشهر” ساخته سيد جواد طباطبايي به معناي تلاش براي ريشه كن كردن فرهنگ هاي مختلفي كه در قلب ايده بزرگ هستند نيست و در اين مورد نه تنها با ميهن پرستي و باستان شناسي متفاوت است ، بلكه با ايرانشهر نيز متفاوت است.

اسلامي ندوشن استاد مشهور دانشگاه و دانشجوي برجسته حقوق بود و اگر مي خواست مي توانست موقعيت دكتر را بدست آورد. پرويز ناتل خانلري ، اما با خشونت و ستم در آميخته نبود و اگرچه بر اساس اصطلاحات اين اصطلاح سياستمدار نبود ، اما به دكتر علاقه داشت. محمد مصدق. او پنهان نشد – كه امروز سالگرد مرگ او است. او كه در اوايل دهه 1930 در فرانسه زندگي مي كرد ، در ارتباط با توليد نفت در سراسر جهان ، در كتاب سوم خود “روزها” نوشت

“در مورد مصدق ، گناه به رهبران معطوف شده بود: خواه شما انسان دنيايي باشيد ، يا مرد ضعيفي ، يا دشمن قديمي كه روح تبديل شدن دنيا و مردم را به هيچ مي بيند.

مصدق نشان دهنده خواست مظلومانه افرادي بود كه مي خواستند كمر خود را صاف كنند. آنها مي خواهند از زير بار شرم بيرون بيايند. ايراني فردي “اوج” است. سالها طول مي كشد و وقتي فشار به پايان مي رسد ، عمل مي كند. به دليل آغاز جنبش مصدق ، مردم حركت كردند. برخي از ايرانيان افتخار مي كنند زيرا اميدوارند كه يوغ قدرتهاي استعمار باستان را از دست بدهند.

او چهره ايران را در خارج از كشور تغيير داد. ايران ديگر آن ايراني نبود كه با “عراق” در اروپا و ايالات متحده فروپاشيد. قبل از اين ، عراق محبوبيت بيشتري نسبت به ايران داشت. احتمالاً به اين دليل كه ايران نام جديدي بود و كلمه pers سبك بسيار قديمي داشت كه به زمان هخامنشيان برمي گردد. در دوران معاصر ، ايران سرزمين گربه ها و فرش ها بوده است.

اكنون برخي روزنامه ها در مورد ايران مي نوشتند و راديو در اين باره صحبت مي كند. دانشجويان ايراني مقيم خارج از كشور افتخار مي كردند ، البته به جز مردم عادي و سلطنت هايي كه آنها را ممنوع اعلام كردند. “نظرات دانشجويان در جناح چپ ايران از يك روزنامه عماني گرفته شده است و عمانيان در مسكو شنيده اند.”

خوشبختانه ندوشن اسلامي زندگي عادلانه و تميزي را سپري كرده است ، به طوري كه اگر در مورد نحوه زندگي س asksال كند ، مي توان براي او مثال زد. شما چي فكر ميكنيد؟ چون او. چگونه بنويسيم؟ چون او.

بديهي است كه همه اينها به دليل شركت و وفاداري زني است كه همسرش دكتر فرهنگ آنرا پوشش داده است. ندوشن اسلامي: دكتر شيرين بياني.

متأسفانه ، فقط دو ماه پيش ، شامگاه 12 دسامبر 2016 ، يك شب در بخارا (به همت مرحوم علي دهباشي ، كه اكنون در زندان است) به خانم بياني تحويل داده شد تا ندوشن غير مسلمان وي را بشناسد. زن

سرانجام ، هفته گذشته با دوست و مورخ عزيزم – دكتر – آشنا شدم. رضا شاهملكي – در خيابان وصال ، و وقتي به كافه ققنوس رسيدم ، تماس گرفتم و پرسيدم كجا هستيد؟ وي پاسخ داد: در مجاورت يك مجسمه اسلامي از ندوشن در انتهاي خياباني به نام وي قرار دارد.

يادآوري كردم كه شوراي شهر تهران به تازگي سعي كرده نام جاده فرعي “شاهد” در خيابان وصال را به “اسلامي ندوشن” تغيير دهد. اگرچه بخشي از آن و حقوق آن اغلب متقابل است ، زندگي مناسب است ، در غير اين صورت ثبات نام او به اين بستگي ندارد كه او در خيابان زندگي مي كند يا نه. “زيرا نام وي كه از روستاي ندوشن ميبد يزد مي آيد از ايران گذشته و به ايران گسترش يافته است.”

انتهاي پيام